ماندنی ها ماندند...رفتنی ها باید میرفتند...و آنکه ماندنی ترین بی مانند وجودم بود رفت...او تنها رفت و من در تنهایی با غم ماندم..و برای رسیدن به روزهای خوش رفتم رفتم رفتم اما هنوز نرسیدم...
کاش در این لحظه های عریان شب تنهایی در راه هیچ کداممان نبود ای کاش ماندن بود و نرفتن...
ای کاش...